Shocked / Zaszokowana

*this entry is in polish and english. Polish version at the bottom*
*ten wpis jest po polsku i po angielsku. Wersja po Polsku na dole strony*

In front of the hospital

Surgical department, outside of the operating theatres

*ten wpis jest po polsku i po angielsku. Wersja po Polsku na dole strony*

Shocked

Absolutely shocking! And no, I don't mean the events of UEFA EURO 2012 so far..

This one is about the hospital and the healthcare system in St Vincent.

St Vincent might be a paradise island, but most certainly not when one is ill or needs a doctor..

My everyday journeys to the hospital start bright and early with 6am wakenings to the catch a “maxi van” to the hospital. If I'm not awake by this point, being squashed to a sweaty 20 seater van with no AC and with blasting carnival music (called soca) at a level of roughly 120dB – this definitely wakes me up.

In my first week I was posted on a community medicine rotation, which was similar to english outpatients clinic. Nothing too out of ordinary: diabetes, hypertension, antenatal checks, kids vaccinations..

My 1^st different experience of healthcare system however was on a community visit with a nurse into the deep rainforest of the island, some might call it the jungle!

We were looking for people that didn't attend the clinic at the hospital (for various reasons). This included asking for them in local shops and bars. Surprisingly the direction such as “walk up the mountain and turn left next to the blue fence” usually leas us to find the right patients (and a few wild dogs too..)

It was such a worthwhile service for people with a difficult access to hospital. So the jungle experience was a good kind of shock.. there came a different kind of shock too..

On my 2^nd week I got posted on general surgery . Operating theatre didn't differ from the ones I've seen in England. Clean, sterile.

The shock came on the surgery wards. First question from the lovely old consultant

-“What is the primary role of a surgeon?”

My answer “to operate” was wrong.

It was to “take care of the wounds!”

What wounds? Soon I found out. I don't think I saw a patient with all 4 limbs. Amputaed, infectes, gangrenous, diabetic wounds were everywhere. It was upsetting to see complications which could have easily been prevented with simple measures such as good hygiene and good sugar control..

It was hard to hide emotions on mine and Katie's faces.. It was amazing to see how good the surgeons were at cleaning the wounds, applying the dressings and also a local “Popo fruit” (edit: pawpaw=papaya) on the wounds to promote healing.

After the ward round spent the rest of the day taking histories and examining patients..

..still shocked

The community nurse on a visit

Whote coat

Male Surgery ward corridor

Outside of male surgery ward

Zaszokowana

Szok! I nie, nie mam na myśli dotychczasowego przebiegu EURO 2012.

Ten wpis będzie o szpitalu I o systemie zdrowotnym w St Vincent.

Nie ma wątpliwości, że St Vincent jest rajską wyspą, ale jeśli człowiek jest chory czy potrzebuje lekarza, rajem już na pewno nie jest..

Moje dni na praktykach zaczynam budząc się wcześnie o 6 rano. Łapię tutejszego busa (maxi vana) do miasta, w którym jest szpital. Jeśli siedząc w busie jeszcze mam na wpół otwarte oko – atmosfera busa szybko mnie dobudza. Wyobraźcie sobie 20 ludzi, upchanych do malusieńkiego vana bez klimatyzacji I z muzyką na tegoroczny karnawał (soca), której głośność musi dochodzić do conajmniej 120decybeli!. Codzienna pobudka :)

Jak już wspomniałam w pierwszym tygodniu byłam na medycynie środowiskowej, która była bardzo podobna do przychodni angielskich czy polskich. Te same przypadki co w Europie: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, wizyty kobiet ciężarnych czy szczepienia dzieci.

Ale pierwsze inne doświadczenie tutejszego systemu spotkało mnie na wizytach domowych z pielęgniarką środowiskową poza miastem, w regionach lasów tropikalnych, czy jak kto woli – w dżungli!

Razem z pielęgniarka szukałam pacjentów, którzy z różnych przyczyn nie mogli stawić się na wizyty szpitalne. Wchodziliśmy do lokalnych sklepów I barów I pytaliśmy o tamtejszych mieszkańców. Ku mojemu zdziwieniu wskazówki typu “Proszę iść pod górę I skręcić w lewo przy niebieskim płocie” wiodły nas do szukanych pacjentów!

Byłam szczęśliwa (jak I wykończona), że mogłam być częścią wizyt środowiskowych w dżungli, które są tak potrzebne dla ludzi z utrudnionym dostępem do szpitala. To było to dobre, pozytywne zaskoczenie. A teraz czas na nieco inne..to szpitalne.

W drugim tygodniu praktyk zostałam posłana na chirurgię ogólną. Sala operacyjna nie różniła się wiele od angielskich. Wszędzie czysto, sterylnie.

Czas na szok przyszedł dopiero na oddziale chirurgicznym podczas porannych obchodów lekarskich.

Pierwsze pytanie, które zadał mi mój przemiły starszy chirurg brzmiało:

-”Jaka jest najważniejsza rola chirurgów”?

Moja odpowiedź “żeby operować” okazała się błędna.

-”Najważniejszą rolą chirurgów jest dbanie o rany” - odpowiedział mi lekarz.

Hmm, jakie rany? Szybko dowiedziałam się o jakie rany im chodzi.. Myślę, że na całym oddziale chirurgicznym nie widziałam pacjenta, który miał wszystkie 4 kończyny. Zamputowane, zainfekowane, zgangrenione, cukrzycowe rany były wszędzie.. To był przykry widok oglądać komplikacje, które tak łatwo da się uniknąć - przez adekwatną higienię, czy kontrolowanie poziomu glukozy u cukrzyków..

Było mi ciężko nie kryć emocji na mojej twarzy.. Ale I również nie mogłam się nadziwić, jak dobrzy ci chirurdzy byli z pacjentami, czyszcząc rany, zmieniając opatrunki. Jako antyseptyk I aby przyspieszyć gojenie ran używali lokalnej rośliny “Popo”(pawpaw=papaya). Radzili sobie jak mogli z tym, co mieli.

Resztę dnia spędziłam prowadząc wywiady I badając pacjentów.

Wciąż zaszokowana wszystkim...

Sheep in the village on my community visit